-
1 πέσσω
πέσσω, Il.4.513 (no other tense in Hom. exc. in the compd. καταπέσσω), [dialect] Att. [full] πέττω, later [full] πέπτω Arist.Ph. 259b12, ([etym.] ἐκ-) Plu.2.683d, corrupted in Ath.3.83fcod. A: [tense] fut.A (cj. for πέμψω): [tense] aor.ἔπεψα Pherecr.183
, Pl.R. 372b, ([etym.] κατα-) Il.1.81 :—[voice] Med. (v. infr.), [tense] aor.ἐπεψάμην Hegem.
ap. Ath.15.698f :—[voice] Pass., [tense] fut.πεφθήσομαι Arist. Pr. 927b31
, Gal.1.634: [tense] aor.ἐπέφθην Herm.in Phdr.p.93
A., v.l. in Hp. Acut.(Sp.)67, Arist.Pr. 864a32 : [tense] pf. [voice] Pass.πέπεμμαι Hp.Dent.26
, Ar. Pax 869:—soften, ripen, or change by means of heat:I of the West wind, ripen fruit, Od.7.119 : generally, bring to maturity, Arist.GA 780b10 ; alsoὅταν [ὁ ἥλιος] ὑγρὸν ὄντα τὸν ἀέρα πέττῃ καὶ διακρίνῃ Id.Pr. 944a13
.II by the action of fire, cook, dress, esp. bake,σιτία Hdt.8.137
; ; :—[voice] Pass.,σιτία σφί ἐστι ἱρὰ πεσσόμενα Hdt.2.37
;ὁ πλακοῦς πέπεπται Ar. Pax 869
;ἄρτον εὖ πεπεμμένον Id.Pl. 1136
:—[voice] Med., πέσσεσθαι πέμματα bake oneself cakes, Hdt.1.160.III by the action of the stomach, digest,κοιλίαι πέσσουσι Hp.VM11
, cf. Arist.GA 718b21, PA 677b31, al.; opp. κατεργάζεσθαι (chew), Plu. Eum.11 :—[voice] Pass., , cf. Mete. 381b12 ; of milk, etc., to be concocted, Id.GA 776a26, 777a7.b οἶνος π. τὰ σῖτα promotes the digestion of food, Ath.1.26a.2 metaph., of diseases, πέσσεται νοῦσος is 'concocted', comes to a crisis, Hp.Acut.42.3 metaph., also, mostly in bad sense, χόλον πέσσειν nurse, brood over one's wrath, ἀλλ' ἐπὶ νηυσὶ χόλον θυμαλγέαπέσσει Il.4.513
, cf. 9.565 (but, digest, i. e. allow to cool down, in Arist.EN 1126a24); κήδεα π. Il.24.617, 639 ;αἰεί Philet.1
; βέλος πέσσειν have a dart in one to brood over, Il.8.513 ; γέρα πεσσέμεν gorge himself on them, 2.237 (later, simply, enjoy,θρεπτήρια A.R.1.283
); also ἀκίνδυνον αἰῶνα πέσσειν lead a sodden life of ease, Pi.P.4.186. (I.-E. peq[uglide]-, cf. Skt. pácati 'cook', Lat. coquo, Slav. pek<*> 'I bake'.)
См. также в других словарях:
σήψη — η / σῆψις, ήψεως, ΝΜΑ, και δωρ. τ. σᾱψις, Α [σήπομαι] αποσύνθεση ζωικής ή φυτικής οργανικής ουσίας, σάπισμα, σαπίλα νεοελλ. 1. (βοτ. ξυλ.) γενική ονομασία φυτονόσων που προκαλούνται από πάμπολλα είδη βακτηρίων και μυκήτων και που χαρακτηρίζονται… … Dictionary of Greek
σηπτός — ή, όν, Α [σήπομαι] 1. (για τροφή) αυτός που αλλοιώνεται με τη σήψη, αυτός που τελικά σαπίζει («τὸ σηπτὸν περίττωμα τοῡ πεφθέντος ἐστίν», Αριστοτ.) 2. σηπτικός («σηπτὸν φάρμακον» σηπτικόν φάρμακον) … Dictionary of Greek
